Benim Suçum Neydi?

Ben Bosna_Hersekli savaş görmüş bir çocuğum,
Annemin gözlerinde hep yaş görmüş çocuğum.
Ne suç işlemiştim ki, koptu ayağım, elim
Anne, dedim başka bir kelime bilmez dilim.
Gitti, bir şafak vakti dönmedi babacığım,
Öyle çok özledim ki nerede anacığım?
Bir gün yürüyecektim, düşüp oynayacaktım,
Çimenlerin üstünde koşup oynayacaktım
Hani beyler, bayanlar, hani insan hakları?
Kandan geçilmez oldu yurdumun sokakları.
Ne utanmazlar varmış, ne masallar okundu,
Ya Rabbi! Kirli eller namusuma dokundu.

Ne cevap vereceksin, Nebî sorduğu zaman?
Yardıma gelmezsen ağla, behey Müslüman
Ah, bir dile gelse de dinlesen dağı, taşı,
Nasıl tekmeleniyor şehidin kesik başı.
Ben her gün öldürmeyen ölümü yaşıyorum,
Siz sı(p)tlan sürüleri Nemrutları geçtiniz,
Siz Kahhar olan Hakk’ın azabını seçtiniz.
Siz medenî insanlar, kedi, köpek besleyin.
Geçin ekran başına uyuklayın, esneyin
Yok mu bu zalimlerin ellerini kıracak?
Akan mazlum kanının hesabını soracak?
Bu dünya sizin olsun, Rabbime gideceğim.
Kanımı içenleri şikayet edeceğim.

SERVET YÜKSEL

(1994 Mayıs-Haziran Mihmandar Dergisi’nden alınmıştır.)